Bilmez…
İçini yırtarcasına çektiğin acılar vardır… Ama bir yastık ötendeki bile bilmez! (Bedirhan Gökçe)
Seni seven öldü Zalım…
Dilemma’yı bulmak için farklı oturma grupları olan kurumumuzun kafeteryasına uğramıştım. Hiç kimse yoktu, Ordulu Edip’ten başka. Arkadaşları ismini uzun buldukları için : ) ona kısaca Edi derlerdi. Dilek ismini Dilemma diye kısaltanlardan başka ne beklenirdi ki? 😉 Edip, üçlü bir oturma grubuna uzanmış, ayaklarını sehpanın üzerinde ayak ayaküstüne atmış, kulaklıklarını takmıştı. Belli ki müzik dinliyordu.…
Ben…
Ben dört kişiyim: 1 ben, 2 içimdeki, 3 aynadaki, 4 kalbimdeki. Beni geç, içimdeki zaten deli, kır aynadakini. Ya kalbimdeki? (Paul Auster)